Αχ αυτές οι India Pale Ale (IPA), έχουν εξελιχτεί σε ένα απο τα σημαντικότερα είδη στον κόσμο της craft μπύρας. Τόσο διάσημο που ακόμα και παραδοσιακές μπυροχώρες σαν το Βέλγιο και την Γερμανία δειλά-δειλά στράφηκαν στην παραγωγή του hoppy αυτού στυλ! Όπως ήταν αναμενόμενο στην χώρα μας, κλασσικά, η εμφάνιση του εν λόγω ύφους μπύρας δεν θα μπορούσε να χαλάσει την προϊστορία και όπως σε μόδα/τεχνολογία/ιδεολογία κτλ “έσκασε μύτη” με απίστευτη καθυστέρηση, αλλά με τον καιρό δείχνει να κερδίζει (μετά κόπων και βασάνων) το κοινό της. Η κύρια προσπάθεια για εξοικείωση γίνεται απο συγκεκριμένα σποτ, κυρίως βορείων περιοχών (προαστίων-Ελλάδας, και ο νοών νοήτω) ακολουθώντας και κάποιοι άλλοι πιο τολμηροί. Οι περισσότεροι βέβαια ακόμα δεν το γνωρίζουν ως στυλ και όσοι το δοκίμασαν πιθανώς να τους ξένισε, να ήπιαν κατευθείαν νερό ή απλά να το χαρακτήρισαν ως εξαιρετικά πικρό για τα γούστα τους. Στην Ελλάδα είναι κάτι καινούργιο αλλά η ιστορία του μας πάει μακριά όταν οι Άγγλοι επιθυμούσαν την αγαπημένη τους μπύρα στην κατεχόμενη Ινδία και αυτή μεταφέρονταν ως εκεί με την προσθήκη γερών δόσεων λυκίσκου για την διατήρηση κατά την μεταφορά. Μία γαλέρα πλησίον της μεγαλονήσου δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το ταξίδι με αποτέλεσμα τα βαρέλια να επιστρέψουν και όταν την δοκίμασαν να υποστούν σοκ απο την γεύση που πρόσφερε αυτός ο πειραματισμός. Όπως καταλαβαίνετε, οι μπύρες IPA δεν έχουν καμία σχέση με τους Ινδιάνους και δεν πρέπει να προφέρονται ως Indian, αλλά India.
Έχετε αναρωτηθεί γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό με τις πικρές μπύρες που ξενίζουν τον καταναλωτή και καταστρέφουν τη φήμη τους; Ίσως θα μπορούσε να απαντηθεί με την γενετική διότι ως όντα έχουμε αποστροφή στο πικρό και είναι καταγεγραμμένη στο DNA μας, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να προτιμά τις πιο βυνώδες (γλυκές δηλαδή) απο hoppy (ρητινώδες) μπύρες. Σύμφωνα με τους γενετιστές, η ανθρώπινη γεύση είναι μια εξελιγμένη αίσθηση που μας κρατάει ζωντανούς και ασφαλείς. Και επειδή ο εγκέφαλός μας αναγνωρίζει την γλυκιά γεύση ως θερμίδες την αποδέχεται ευκολότερα σε αντίθεση με την πικρή που σημαίνει συναγερμό χαρακτηρίζοντας την τροφή ως δηλητηριώδη. Παρόλα αυτά, μερικοί παράγοντες μας επιτρέπουν να παρακάμψουμε τις γενετικές μας προτιμήσεις και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο καφές που όλοι τον αρχίσαμε ως γλυκό καταλήγοντας απο πολλούς να πίνεται μέτριος ή ακόμα και σκέτος! Άρα χρειάζεται εκπαίδευση…
Έτσι συμβαίνει και με τις πιο πικρές μπύρες που προκαλούν μια αρχική απογοήτευση και άρνηση. Μην ανησυχείτε όμως αν δυσκολεύεστε να αποδεχτείτε αυτό το νέο, υπέροχο και γεμάτο εμπειρίες είδος μπύρας, διότι ο οργανισμός χρειάζεται προσαρμογή. Μην διστάσετε να δοκιμάσετε την επόμενη φορά μια IPA συμβουλευόμενος έναν φίλο σας που έχει περισσότερη εμπειρία στην craft μπύρα. Έχουν να σας προσφέρουν χρώματα που δεν έχετε συνηθίσει να βλέπετε σε μπύρες, και αρώματα που θα αλλάξουν την κοσμοθεωρία σας περί ζύθου. Η τεράστια γκάμα που προσφέρουν θα σας οδηγήσει σε ένα βατό μονοπάτι από τις πιο ήπιες (πχ την βρεττανικού τύπου Fuller’s IPA) σε σκληρότερες (πχ την Double IPA Brewdog Hardcore).
Εδώ βέβαια οφείλω να αναφέρω ότι μερίδιο ευθύνης έχουμε και όσοι εκτιμούμε την ποιοτική μπύρα με σκοπό να μεταλαμπαδεύσουμε τις γνώσεις μας στους υπολοίπους που το επιθυμούν. Δεν χρειάζεται να αναγκαστεί κανείς, ούτε πρέπει να γουστάρουν όλοι τις IPA. Αυτό το είδος η θα το λατρέψεις (με τον καιρό) ή θα το μισήσεις και θα συνεχίσεις να κυλιέσαι στο βούρκο των lagerοκριθαρόζουμων. Κανένα πρόβλημα! Αυτόν όμως που είναι θετικός θα τον εκπαιδεύσουμε να αγαπάει το συγκεκριμένο είδος και δεν θα του συμπεριφερόμαστε σαν το “κλωνάρι του λυκίσκου” που πετιέται περιφρονητικά! Με μεθοδική προσπάθεια λοιπόν θα αλλάξουμε τον χάρτη του κλασσικών στυλ στην χώρα μας.